Grace: 

Deze week had ik de kans om op twee verschillende afdelingen te werken: tijdens de week op de pediatrie en op zaterdag in de afdeling chirurgie met Judith. Deze week is ook het begin van de stageperiode voor de Marokkaanse studenten van het 4de semester (tweede jaar), we staan dus niet meer alleen in de diensten. Het is nogal raar om zoveel studenten tegelijk te zien: op de afdeling pediatrie zijn het er 10 in totaal. Gezien het grote aantal studenten is het vrij moeilijk om de verpleegkundige handelingen te verrichten, vooral 's morgens, omdat ze stage hebben van 8.30 tot 12.30 uur. Ik maak dus gebruik van de middag om bepaalde taken te kunnen uitvoeren.

Ik heb ook een nachtshift gehad (van 19.00 tot 10.00 uur) op de pediatrische afdeling, het was wel veel rustigere in vergelijking met Judith: we begonnen met de eerste ronde van de medicijnen rond 20.00 uur, die vooral bestond uit antibiotica ( triacephine 1g en ampicilline 1g) en ook cortisone (hydrocortisone 100 mg). Door de grootte en de leeftijd van de patiënten zijn de toegediende hoeveelheden relatief klein in vergelijking met die in geneeskunde. Ik was gewend om de totaliteit van de 1g op de geneeskunde dienst toe te dienen, maar op pediatrie liggen deze doses meer rond de 350 mg.

Er wordt dus veel medisch rekenwerk gedaan om de juiste doses toe te dienen in functie van het gewicht van de patiënten. Daarna moesten we een patiënt herpriken omdat hij had uitgetrokken, zijn vennen waren niet zichtbaar dus vroeg de verpleegster toestemming om de kathere op hoofdniveau te plaatsen () als ze geen venen in de arm kon vinden, na meer dan 20 minuten vond ze uiteindelijk een venne (in de arm) en was ze in staat om de katheter te plaatsen.

Rond 4 uur 's ochtends werd een premature baby die rechtstreeks van de materniteit kwam (geboren om 3 uur 's ochtends) naar de afdeling neonatologie overgebracht in voor een geval van cyanose . We namen eerst zijn gewicht (1Kg 460) dan heeft de verpleegkundige een infuus geplaats om het te verbinden met het sap met 2 cc calcium gemengd in glucose + dextrose 10% met een debiet van 5cc per uur (volgens het protocol van de dienst) we hebben ook konakion MM pediatrische (3 ampullen van 2mg) toegediend. De premature baby heeft ook nog eens een zuurstoftherapie van 2L/u gekrijgen. De verpleegster legde me toen uit dat het grootste gevaar in dit geval is dat de baby zijn katheter eruit trekt en dat er een bloeding ontstaat, daarom moet je hem constant in de gaten houden en er ook voor zorgen dat het veneuze katheter op zijn plaats zit en nog steeds intact is.

De rest van de nacht was het rustig en er kwamen geen andere mensen binnen vanuit spoed of materniteit. 's morgens rond 9:30 uur mocht ik met de kinderarts de kamers rondgaan om te kijken of elke patiënt goed reageerde op de behandelingen en of deze moesten worden aangepast. Wat betreft de baby die van de materniteit kwam, was er een aanzienlijke verbetering van de cyanose en hij was ook minder geagiteerd. het was echt een unieke ervaring die zeker zal bijdragen aan mijn carrière als verpleegster in de toekomst.

Judith: 

Ik ben deze week begonnen op de dienst geneeskunde. Samen met 6 andere studenten die ook in het 2^de jaar zitten. Ik heb heel veel geluk want het zijn echt super lieve en fijne studenten. Ze hadden Grace en ik zondag zelf uitgenodigd om samen op stap te gaan. Hier hebben we natuurlijk mee ingestemd en het was fantastisch. We zijn naar verschillende stranden gegaan, we hebben rondgewandeld in de stad, we zijn naar de haven geweest,… De gastvrijheid en de ‘liefheid’ van de mensen hier is echt ongezien.

Op de dienst geneeskunde zijn er veel technische vaardigheden die aan bod komen. Bijna alle medicatie wordt in shot IV toegediend dus moeten we heel veel medicatie verdunnen en klaarmaken. Ook moeten de perifere infusen vaak herprikt worden, bloedafnames genomen worden, wondzorg gedaan worden,… Het is heel fijn om bij te leren van de studenten. Ik had zeker in het begin van de week het gevoel dat zij toch wel een stapje voor stonden bij het uitvoeren van handelingen omdat ze al meer stage hebben gelopen. Ik krijg het gevoel dat ik de achterstand stilletjes aan aan het bijbenen ben.

Zaterdag hebben we een dag stage gelopen in chirurgie. Het was een heel leerrijke dag. We hebben een rondleiding gekregen door de vriendelijke verpleger die heel de afdeling alleen moest runnen. Hij kreeg wel hulp door 2 ‘hermanas’, dit zijn twee Spaanse nonnen die hier al heel lang wonen en helpen in het ziekenhuis. Hun werk kan je eigenlijk vergelijken met het werk van zorgkundigen. Ze wassen de patiënten die geen ‘accompagnents’ hebben. Op dienst chirurgie heb ik voor de eerste keer een infuus mogen prikken, redons mogen verwijderen en intramusculaire injecties mogen geven. De verpleegkundigen vertrouwen ons en laten ons veel dingen doen, hier zijn we heel blij om natuurlijk. Ik heb ook onder leiding van een KNO (keel-neus-oor) arts een redon mogen verwijderen terhoogte van de schilklier. Hij heeft heel veel uitleg gegeven en het was heel interessant om dit te doen. Tijdens deze dag in chirurgie heeft een medestudent die ook in het internaat logeert, Wassima, vrijwillig stage met ons meegelopen. Dit vonden we natuurlijk super fijn en vriendelijk van haar.

Na de stage zijn we haar gevolgd naar spoed om even te kijken. We zagen direct dat er maar 1 verpleegkundige aan het werken was. Het was er heel chaotisch en de verpleegkundige was in alle chaos een diepe wonde aan het dichtnaaien bij een patiënt. Hij vroeg of we konden helpen en hier zijn we direct op ingegaan. De spoed werkt eigenlijk als volgt, de patiënt komt binnen in een soort inkomhal waar hij/zij moet wachten om binnen te gaan bij de arts. De arts schrijft voor op een blaadje wat de verpleegkundige moet doen, bijvoorbeeld; bloeddruk nemen, medicatie toedienen, wonden dichtnaaien, …. Hierdoor krijgt de verpleegkundige heel veel verantwoordelijkheid. We hebben nog extra kunnen oefenen op het prikken van perifere katheters en bloedafnames. Na 2 uur geholpen te hebben op spoed zijn we moe en voldaan terug naar het internaat gegaan. We waren heel blij dat we al deze kansen hadden gekregen.

Tot volgende week!