Salam

 

Onze stage is maandagmorgen 10 februari begonnen. We hadden een afspraak met de directeur van Institut de Formation en Soins Infirmières (ISPITS). Hij heeft uitleg gegeven over onze stage en zowel de werking van de school en het ziekenhuis. De directeur heeft in samenspraak met de verantwoordelijke van de tweedejaarsstudenten onze planning gemaakt voor deze stageperiode. We gaan op heel veel verschillende afdelingen staan; pediatrie/neonatologie, geneeskunde, heelkunde en in een gezondheidscentrum.

Grace is gestart in geneeskunde en Judith is gestart in pediatrie/neonatologie. In de beide afdelingen zijn de shiften van de verpleegkundigen van 10 uur tot 19 uur (10 uur shift). Wij volgen het zelfde systeem als Odisee, namelijk 8 uur stage per dag, 4 dagen per week. 

Het ziekenhuis wordt heel goed beveiligd. Op elke afdeling is er eigenlijk een wachter. De wachter zorgt ervoor dat de bezoekuren gerespecteerd worden en dat de verpleegkundigen altijd veilig zijn. Op de dienst van Judith wordt de wachter Mustapha een beetje ingezet als een extra verpleegkundige. Hij helpt bij allerlei zaken, zoals de kindjes fixeren bij bloedafname of bij een lumbale punctie.

De verpleegkundigen zijn heel erg vriendelijk. Ze zijn open en toegankelijk. Zo hebben ze ons uitgenodigd om in het weekend samen op uitstap te gaan. Dit is iets wat in België zeker niet het geval zou zijn. Voor Marokkanen is het delen van eten een teken van respect en van welkom heten met als gevolg dat ze ons heel veel eten geven. Elke dag krijgen we fruit, Marokkaans eten, koekjes,…

 

Grace haar ervaringen in geneeskunde:

Mijn eerste dag heb ik veel geobserveerd, om de werking van de afdeling te leren begrijpen. Er zijn twee verpleegkundigen en één hoofdverpleegkundige gedurende de dag shift. Ik heb direct opgemerkt dat er geen zorgkundigen waren waardoor de taak van de verpleegkundigen veel zwaarder is. De afdeling is verdeeld in mannen en vrouwen, de ene verpleegkundige is verantwoordelijk voor de mannen en de andere verpleegkundige voor de vrouwen. Op de eerste dag waren er veel bloedtransfusies, ik heb dus het volledige proces van bloedtransfusie mogen bijwonen. Ze doen hier een extra test op de afdeling zelf om te controleren of het bloed gegeven mag worden. Ik vond dit heel interessant omdat ik dit nog niet gezien heb ik België. Qua verpleegkundige taken zijn er taken die gelijk lopen zoals, IV-lijn prikken, medicatie voorbereiden en toedienen,… Wat wel verschillend is, is dat verpleegkundigen enkel parameters nemen op vraag van de arts. Wat bij ons elke morgen standaard gebeurt. Al de medicatie per os wordt ook gegeven door de familie. In België wordt alle medicatie door de verpleegkundige gegeven. Ik kijk er naar uit om volgende week terug te gaan werken want de sfeer is echt heel leuk! 

 

Judith haar ervaringen in pediatrie/neonatologie: 

Op de eerste dag werd ik heel vriendelijk onthaald door de verpleegkundigen. Mijn eerste dag was ook een observatiedag. Zo kreeg ik de kans om de sfeer en de werking op de afdeling te ontdekken. Ik loop eigenlijk stage op twee verschillende afdelingen die één grote afdeling vormt. Er is één hoofdverpleegkundige verantwoordelijk voor de twee afdelingen. Op neonatologie werkt er maar één vroedvrouw en op pediatrie werken er twee verpleegkundigen.

In het ziekenhuis van Al Hoceima is elk kind op de pediatrie vergezeld door zijn moeder. Indien de moeder niet aanwezig kan zijn zal de tante, zus, buurvrouw, grootmoeder,… komen. Het is heel belangrijk dat dit vrouwen zijn omdat ze soms met 6 op een kamer liggen (dus eigenlijk 12 door moeder + kind). Hier hebben de moeders ook een taak in het ziekenhuis. Ze moeten over hun kindje waken, dit houdt in dat ze de temperatuur moeten bijhouden, zelf de orale medicatie moeten toedienen, zelf de IV-medicatie moeten stopzetten indien deze voldoende is, zelf de aerosol toedienen, zelf hun kind moeten wassen,… Ze nemen eigenlijk heel wat taken over van de ‘Belgische verpleegkundige’ om zo te helpen waar nodig. De verpleegkundigen legden uit dat dit zeker nodig is omdat ze maar met 2 verpleegkundigen werken op een dienst van +/- 20 kindjes.

Wat mij ook opviel is dat de dokter en de verpleegkundigen veel beter samenwerken dan in België. Hier vormen ze echt één equipe en staan ze gelijk naast elkaar. In België zijn artsen vaak nog heel autoritair, dit is hier helemaal niet het geval. De artsen zijn heel toegankelijk om vragen aan te stellen of om zaken te bespreken.

Ook is het heel duidelijk op de afdeling dat ze minder middelen hebben dan in België. Door het tekort aan middelen moeten ze soms heel creatief zijn. Een goed voorbeeld hiervan is bloedafname, dit doen ze hier met een gewone naald en spuit. Dit is heel wat moeilijker dan onze systemen in België. Ook in neonatologie maakte de pediater me duidelijk dat de drie baby’s die die dag gestorven waren het waarschijnlijk wel gered zouden hebben in België. Ik zag dat het haar pijn deed om dat te beseffen. Hier kunnen ze bijvoorbeeld geen baby’s intuberen. Met als gevolg dat er momenteel een baby al 4 dagen aan het overleven is met een zuurstofsaturatie die heel de tijd schommelt tussen 20 en 70, wat zeker niet genoeg is. Ook zijn er niet genoeg apparaten om de parameters van de baby’s te volgen. Er zijn maar 2 machines dus soms is het een beetje kiezen tussen welke baby’s er zeker opgevolgd moeten worden. In België zouden alle baby’s heel goed opgevolgd worden.

Ik heb al veel bijgeleerd over wat de meest voorkomende diagnoses zijn op de pediatrie; BAV (bronchiolite virale aiguë, dit is een ontsteking van de bronchiolen), diabetes mellitus type 1, gastro-intestinale ontstekingen, anemie,… Ook wordt er heel veel antibiotica gegeven, zelfs verschillende soorten antibiotica door elkaar. Ik heb het gevoel dat ze hier veel meer antibiotica geven dan in België.

 

Tot volgende week!